Payrolling: succes verzekerd?

Eind vorig jaar oordeelde de kantonrechter te Rotterdam in tien ontbindingsverzoeken van een payrollonderneming dat de payrollonderneming het afspiegelingsbeginsel had moeten toepassen binnen de inlener. De kantonrechter zette daarmee de beleidsregels van het UWV WERKbedrijf inzake payrolling opzij. Volgens de kantonrechter was de inlener feitelijk de werkgever van de werknemers. De kantonrechter wees de tien ontbindingsverzoeken af.

In april van dit jaar heeft de kantonrechter te Almelo geoordeeld dat een payrollonderneming in zijn ontbindingsverzoek niet ontvankelijk was omdat er tussen deze onderneming en de werknemer geen arbeidsovereenkomst zou bestaan. De kantonrechter overwoog dat de vraag of een overeenkomst als arbeidsovereenkomst moet worden aangemerkt niet ter vrije bepaling van partijen staat, maar afhangt van de feitelijke uitvoering van de overeenkomst.

De kantonrechter achtte bij zijn beoordeling van belang dat de inlener (de gemeente Enschede) de werknemer had geselecteerd en geworven, dat de inlener vervolgens de werknemer in contact had gebracht met de payrollonderneming, dat de werknemer exclusief voor de gemeente had gewerkt, dat de gemeente exclusief het werkgeversgezag uitoefende en met de werknemer afspraken maakte over het opnemen van vakantiedagen, het genieten van opleidingen en dat de gemeente het functioneren beoordeelde. Volgens de kantonrechter was er derhalve geen sprake van een arbeidsovereenkomst tussen de payrollonderneming en de werknemer en werd de payrollonderneming dus niet ontvankelijk verklaard in zijn ontbindingsverzoek.

Indien de uitspraak van de kantonrechter te Almelo de vaste lijn in de jurisprudentie wordt, heeft dit grote gevolgen voor de payrollconstructies waarbij de payrollonderneming alleen de loonbetaling verzorgt. Het doel van de inlener om niet te worden aangemerkt als de (materieel) werkgever wordt dan immers niet bereikt.

De uitspraken van de kantonrechters te Rotterdam en Almelo, zijn hieronder als PDF beschikbaar.